LOMP

Marconiplein

Het loopt al tegen zessen
De duisternis zwelt aan
Er doemt een volle maan boven
Oud Mathenesse

Ik zie de mensen wachten
Op aansluiting naar West
Of naar de Broersvest of de
Schiedamse grachten

Een kroeg zit vol met mensen
Ik loop er aan voorbij
Als het geluid verstomd
Hoor ik mezelf verwensen

Kijk terug op mijn verleden
en alles lijkt wel leeg
Zie de mensen niet meer staan
als de tram is langsgereden

Maar op Marconiplein huilt de wind,
valt de regen langs mijn wangen in de nacht
Waar zal ik morgen zijn, wie verzint
al die wegen die mij vangen in hun macht.

Het loopt al tegen elven
de mensen zijn al thuis
Er doolt nog wat gespuis in de
metro gewelven

Maar ik ben één van hen
één met hen,
alle plaatsen zijn mijn huis
maar ik ben geen van hen
nooit geweest,
geen mens die op me wacht thuis

Langzaam aan verloren
Langzaam aan verdwaald
Een leven heeft gefaald
Geen mens om bij te horen

Maar op Marconiplein huilt de wind,
valt de regen langs mijn wangen in de nacht
Waar zal ik morgen zijn, wie verzint
al die wegen die mij vangen in hun macht.
Al die wegen die mij vangen in hun macht.(paar keer)
Al die wegen die mij vangen in hun maaaaaaaaacht.